Świeccy Zakonu Kaznodziejskiego stanowią stowarzyszenie wiernych, żyjących wśród świata, którzy stawszy się uczestnikami zakonnego i apostolskiego życia Zakonu Kaznodziejskiego, dążą pod przewodnictwem tego Zakonu do chrześcijańskiej doskonałości według własnej Reguły, zatwierdzonej przez Stolicę Apostolską.

Zakon ten tworzy rzeczywiście i kanonicznie jedną całość z wielką Rodziną Dominikańską, której jest nierozdzielną częścią i istotnym składnikiem.

Do grona świeckich dominikanów należą zarówno kobiety, jak i mężczyźni. Życie dominikanów świeckich przebiega wśród świata. Żyją oni w swoich rodzinach i zależnie od stanu są małżonkami, ojcami i matkami rodzin lub osobami samotnymi. Zgodnie ze swoimi zdolnościami i zainteresowaniami kształcą się i pracują we wszystkich zawodach. Ich zadaniem jest być wiernym swojemu powołaniu i ukazywać ludziom, że żyjąc w świecie można służyć Bogu i być dobrym chrześcijaninem nie tylko w przekonaniach, ale i czynem. Wielokrotnie docierają oni tam, gdzie kapłan dotrzeć nie może.

Tak jak cały zakon dominikański, również jego świeccy członkowie otaczają szczególną czcią Matkę Bożą, która jest jego główną Opiekunką i Patronką.

Podstawową dewizą Zakonu Dominikańskiego jest Veritas (prawda) i zawołanie Contemplari et contemplata aliis tradere, co można przetłumaczyć: kontemplować i owoce kontemplacji przekazywać innym. Należy to rozumieć jako miłosne przylgnięcie do Prawdy, jako szczególne umiłowanie prawd wiary i przekazywanie ich innym. Zakłada to głębokie życie modlitewne. Podstawą jest kontemplacja doktryny Kościoła.